Upartych pisałem w końcu lat sześćdziesiątych; po skróceniu tekstu przez wydawcę ukazują się teraz w formie książki. Są to moje osobiste wspomnienia z II Wojny Światowej i w żadnym wypadku nie pretendują do miana opracowania historycznego. Poruszają przypadki, sprawy i zadania, w których wówczas współuczestniczyłem, które organizowałem lub byłem bezpośrednim   ich   wykonawcą.

Uparci to tytuł poświęcony żołnierzom Armii Krajowej oraz żołnierzom Armii Polskiej na Zachodzie, którzy po tragicznym Wrześniu 1939 r. podjęli i kontynuowali - ochotniczo i z uporem - dalszą walkę z najeźdźcą na różnych frontach II Wojny Światowej lub w konspiracyjnej Armii Krajowej.

Nie jestem pisarzem ani historykiem. Ze wszech miar jestem wdzięczny kolegom, głównie z AK, za ich pomoc, inspirację i przekazane materiały. Wśród nich wymieniam: „Buńkę" - Włodzimierza Rozmusa, śp. „Rzeżuchę" - Mieczysława Pogana, śp. „Murzyna" - Tadeusza Królikowskiego, „Belforta" - Stanisława Purtaka, „Dąbrowę" -Stanisława Kostkę oraz moją żonę Irenę, męczącą się nad przepisywaniem niewyraźnego rękopisu. Wydając Upartych mam nadzieję, że poruszony przeze mnie skrótowo temat działań oddziałów partyzanckich AK »Błyskawica«, »Grom«, »Skok«, »Huragan« oraz Samodzielnego Batalionu AK »Skała« natchnie wielu żyjących kolegów do własnych opracowań monograficznych, wzbogacających wiedzę Czytelnika o opisywanych przeze mnie ludziach i wydarzeniach. Czytelników, tych zawiedzionych - przepraszam.